Funkcjonalność
Epson P-5000 jest urządzeniem bardzo uniwersalnym. Umożliwia on oglądanie zdjęć, filmów, a także słuchanie muzyki oraz przenoszenie, przechowywanie i wykonywanie kopii zapasowych rozmaitych danych. Transfer plików może być dokonywany jest na kilka sposobów. Pierwszy z nich to wbudowane czytniki kart pamięci SecureDigital i CompactFlash. Kolejnym jest port USB-Host, dzięki któremu połączymy się bezpośrednio z takimi urządzeniami, jak przenośne dyski twarde, pendrive’y, bądź też zewnętrzne czytniki kart pamięci. Z kolei po podłączeniu fotobanku do komputera przez drugi, mniejszy port USB, Epson P-5000 sam staje się przenośnym dyskiem twardym. Dane przechowujemy na wbudowanym dysku twardym o pojemności 80 gigabajtów, a zatem zmieścimy na nim zdjęcia z – bagatela – czterdziestu zapełnionych po brzegi dwugigabajtowych kart pamięci.

Stan dysku twardego i znajdujących się w czytnikach kart pamięci można sprawdzić wybierając odpowiednią opcję w menu Settings. Informacje o zajętości dysku twardego będą podane z wyróżnieniem objętości czterech głównych katalogów.

Przenoszenie danych może się odbywać na kilka sposobów. Możemy wskazać jakiś katalog, plik lub grupę i wybrać miejsce docelowe do skopiowania lub przeniesienia danych. Inną dostępną opcją jest backup, czyli szybkie kopiowanie zawartości danego urządzenia do katalogu Backup Files. Propozycję wykonania kopii bezpieczeństwa otrzymujemy m.in. za każdym razem, gdy wkładamy do któregoś z czytników kartę pamięci, co jest bardzo przydatne w terenie, gdy zajęci fotografowaniem nie mamy czasu, aby szukać interesującej nas opcji w menu.
Zgromadzone na dysku twardym pliki wizualne (zdjęcia i filmy) możemy przeglądać, a muzykę odsłuchać. Dane mogą być również przenoszone i kopiowane między katalogami (z wyjątkiem grup w katalogu Backup Files – z niego pliki mogą być tylko kopiowane). Podczas poruszania się między katalogami mamy też możliwość oglądania miniatur zgromadzonych zdjęć i filmów (w tym drugim wypadku wyświetlana jest pierwsza klatka wskazanej sekwencji). W każdej chwili mamy też dostęp do plików zgromadzonych na kartach pamięci i urządzeniach USB podłączonych do fotobanku.

Obsługiwane typy plików
Jeśli chodzi o formaty danych, jakich obsługę zapewnia nam Epson P-5000, to niewątpliwie najbardziej zadowoleni będą fotografowie. Fotobank rozpoznaje i wyświetla zarówno pliki JPEG, jak i wiele formatów RAW. Testowany przez nas egzemplarz z oprogramowaniem wewnętrznym w wersji 01.02.01.00 obsługiwał formaty następujących aparatów producentów: Canon, Nikon, Olympus, Pentax, FujiFilm, Sony, Konica-Minolta oraz Epson. Sam producent wymienia 41 modeli aparatów, przy czym – ponieważ urządzenie zostało wprowadzone do sprzedaży pod koniec ubiegłego roku – brakuje na tej liście najnowszych lustrzanek cyfrowych. Jest to poważna wada, która jednak może być z łatwością naprawiona przez publikację nowej wersji firmware. Mamy nadzieję, że nastąpi to już niebawem. Szczegółowa lista obsługiwanych modeli aparatów znajduje się w tabeli poniżej.

Obsługiwane przez Epsona P-5000 pliki w formacie RAW
Producent	Lista modeli	Typy plików
Canon	EOS 5D, EOS D30, EOS D60, EOS 10D, EOS 300D, EOS 350D, EOS 400D (niepotwierdzony), EOS 1D Mark II, EOS 1Ds MarkII, EOS 1D Mark II N, EOS 20D, EOS 30D	CRW, CR2
Nikon	D100, D1H, D2H, D2Hs, D1X, D2X, D2Xs (niepotwierdzony), D70, D70s, D80, D50, D200	NEF
Pentax	*istD, *istDs, *istDL, *istDs2, *istDL2, K100D	PTX, PEF
Olympus	E-1, E-300, E-330, E-500	ORF
FujiFilm	S2 Pro, S3 Pro	RAF
Konica Minolta	Dynax 7D, Dynax 5D	MRW
Sony	A100	ARW
Epson	R-D1, R-D1s	ERF

Odczyt plików graficznych w formatach innych niż RAW nie jest już niestety tak rozbudowany. Epson P-5000 obsługuje jedynie zdjęcia zapisane w formacie JPEG (choć, jak podaliśmy wcześniej, zapewnia prawidłową obsługę obrazów w przestrzeniach barwnych sRGB i Adobe RGB). Niestety pliki w formacie TIFF, PNG czy GIF będą nie rozpoznawane przez system operacyjny tego fotobanku. Jest to kolejny błąd producenta, który mógłby być naprawiony poprzez aktualizację oprogramowania wewnętrznego – o ile oczywiście firma Epson przygotuje nową wersję.
Dość dobrze przedstawia się obsługa plików dźwiękowych. Program rozpoznaje muzykę zapisaną w formatach MP3, AAC i WMA. Niestety sprzęt nie umożliwia odtwarzania plików skompresowanych bezstratnie oraz zabezpieczonych systemami DRM (Digital Rights Management). Maksymalna objętość jednego zbioru audio wynosi 100 megabajtów.
W przypadku plików wideo Epson P-5000 wypada dobrze niestety tylko w specyfikacjach. Obsługuje on wprawdzie pliki w formatach AVI, MPEG, WMV oraz MOV lecz nie zapewnia odczytu wszystkich algorytmów kompresji. Poprawnie obsługiwane są kodeki DivX, H.264 (choć tylko w rozdzielczości 320x240 pikseli – na więcej nie pozwala moc obliczeniowa komputera), WMV9 (maksymalna rozdzielczość 352x288 pikseli) oraz Motion JPEG. Tym samym próbując odtworzyć np. filmy AVI zakodowane popularnym kompresorem XviD nie zobaczymy obrazu. Możemy też zapomnieć o oglądaniu w wolnych chwilach filmów z zewnętrznymi napisami oraz materiału w rozdzielczości wyższej niż PAL i NTSC (odpowiednio 720x576 pikseli z prędkością 25 klatek na sekundę oraz 720x480 pikseli z prędkością 30 klatek na sekundę). Tutaj Epson P-5000 cierpi z powodu sztucznie wprowadzonych przez producentów ograniczeń.

Korzystanie z urządzenia
Obsługa fotobanku Epson P-5000 nie powinna nastręczać kłopotów nawet mało doświadczonemu użytkownikowi sprzętu elektronicznego. Urządzeniem sterujemy za pomocą przejrzystego menu ekranowego (o pewnych możliwościach personalizacji, o czym piszemy niżej) oraz zestawu przycisków pod prawym kciukiem. Klawisze kursora umieszczone na okręgu służą nam do przemieszczania się po menu, klawisze Okay i Back – do wyboru danej opcji lub rezygnacji z niej. Przycisk Menu wywołuje menu podręczne, charakterystyczne dla obiektu, który mamy na ekranie, zaś przycisk Display zmienia sposób jego wyświetlania. Ostanie dwa przyciski na panelu: gwiazdka oraz klawisze plus i minus mają rozmaite zastosowanie, w zależności od tego, co aktualnie robimy.
W menu głównym na szczególną uwagę zasługują opcje My Music, My Photos, My Videos oraz Backup Files. Są to nazwy czterech katalogów znajdujących się na dysku twardym fotobanku i wybranie którejś z nich powoduje wyświetlenie zawartości danego katalogu. Jest to ważne, ponieważ pliki znajdujące się poza nimi nie są widoczne z poziomu urządzenia (można je natomiast oglądać po podłączeniu go do komputera). Tymczasem np. w katalogu głównym tego dysku twardego znajdziemy oprogramowanie do obsługi fotobanku z poziomu naszego peceta – o czym wspomniano też w instrukcji obsługi.

Na poniższej animacji przedstawiamy rozkład opcji w menu głównym fotobanku. Kolejne pola prezentowane są w odstępach dwusekundowych.

Menu główne fotobanku. Pozycje o nazwach: My Music, My Photos, My Videos i Backup Files kierują nas do katalogów o analogicznych nazwach na dysku twardym urządzenia.

Jak wspomnieliśmy, menu daje nam możliwość pewnej personalizacji. Możemy dokonywać zmian zarówno kosmetycznych (tła dla menu głównego i poszczególnych katalogów, głośność dźwięku, jasność wyświetlacza itd.) jak i funkcjonalnych. Te ostatnie są znacznie ciekawsze, pozwalają bowiem wybrać nam na przykład, czy podczas wyświetlania zdjęć chcemy oglądać dodatkowo informacje zawarte w ich metadanych EXIF, wykres histogramu lub też obszary przepalone i niedoświetlone, czy też zależy nam wyłącznie na fotografiach. Wyboru dokonujemy naciskając przycisk Display podczas wyświetlania zdjęć. Podobny efekt uzyskamy robiąc to podczas odtwarzania filmów, jednak tu prezentowane informacje będą nieco inne. Z kolei naciśnięcie tego samego przycisku podczas wyświetlania zawartości katalogu spowoduje zmianę sposobu prezentacji plików i podfolderów.

Jeżeli podczas przeglądania zawartości katalogu naciśniemy przycisk Display, zmienimy sposób wyświetlania plików. Zarówno zdjęcia jak i filmy mogą być prezentowane w postaci miniatur. Jest to przydatne, gdy chcemy wybrać kilka zdjęć do skopiowania spośród większej ich liczby.

Po wybraniu z menu głównego katalogu My Music zostaniemy przeniesieni do podręcznego albumu muzycznego. Możemy tam wybrać pliki do odtworzenia w sposób klasyczny – wybierając je z katalogów na dysku twardym – lub też wykorzystując w tym celu dodatkowe filtry pozwalające na odnalezienie konkretnych artystów, albumów czy też gatunków. Informacje te muszą być jednak wcześniej zapisane w metadanych plików z muzyką.

Klasyfikacja zdjęć
Jedną z ciekawych funkcji fotobanku jest Rating, czyli funkcja oceniania naszych zbiorów fotograficznych za pomocą znanej (choćby z aplikacji Adobe Bridge) skali pięciogwiazdkowej. Wystarczy w tym celu wskazać interesujący na plik i po wciśnięciu przycisku Menu wybrać odpowiednią wartość opcji Rating. Możemy też zrobić to znacznie prościej – naciskając przycisk oznaczony symbolem gwiazdki podczas przeglądania zawartości katalogu lub wyświetlając kolejne zdjęcie. Przyznawanie ocen interesującym fotografiom pozwoli je następnie łatwo zlokalizować przy użyciu menu View Rated Files.

Menu o nazwie View Rated Files pozwala wprowadzić dodatkową kategoryzację zdjęć – według naszych subiektywnych ocen. Jest to przydatne, jeżeli zależy nam na wybraniu najciekawszych ujęć wkrótce po ich wykonaniu.

Jest to jednak mechanizm o tyleż przydatny, co nieprzemyślany. Pozwala on bowiem oceniać wyłącznie zdjęcia, mimo iż nic nie powinno stać na przeszkodzie, aby wszystkie odczytywane przez testowane urządzenie pliki mogły zostać poddane podobnej klasyfikacji. Co więcej: w menu podręcznym plików filmowych i audio znajduje się opcja Rating, której użycie nie powoduje jednak żadnych efektów! Może to prowadzić do nieporozumień i łatwo wyobrazić sobie sytuację, w której jakiś użytkownik po pracowitym "wypunktowaniu" całej kolekcji filmów bądź empetrójek stwierdzi nagle, że jego praca okazała się bezcelowa.