Na ekspozycję złożą się prace z realizowanego przez autora w latach 2015/2016 na Słowacji cyklu "Krajobraz minimalny" oraz "Krajobraz minimalny II" zrealizowanego w bieżącym roku w Polsce – w sumie 45 prac wykonanych w autorskiej technice fotograficznej z wykorzystaniem wielokrotnej ekspozycji, z czego większość dotąd niepublikowanych.

Krajobraz minimalny II, fot. Paweł Opaliński

"Krajobraz minimalny" to wg. założeń autora zbiór obrazów będących pretekstem do uruchomienia w świadomości odbiorcy emocji związanych z percepcją krajobrazu. Krajobraz – jako istotny i nieodzowny element naszej rzeczywistości wyzwala w nas emocje: poczucie piękna, radość, zadumę, tęsknotę za utraconym rajem, itp. Jako element biologicznie ważny dla zachowania gatunku – krajobraz oddziałuje na naszą podświadomość nawet przez pojedyncze składowe. Widok podstawowych i utrwalanych w zbiorowej świadomości człowieka przez setki lat elementów jest wystarczającym sygnałem do uruchomienia szeregu odczuć, wspomnień i wyobrażeń. Minimalne fragmenty krajobrazu: pozioma linia horyzontu, pionowe linie drzew, sinusoidy czy parabole pofałdowania terenu – poprzez ich wielokrotność i rozgrywające się między nimi napięcia – stają się kodem. W kodzie tym zawarty jest też zapis mozolnych wysiłków człowieka nad przeorganizowaniem własnego otoczenia. Człowieka, który korzystając ze wspaniałego dziedzictwa ziemi, zagarnął wszystkie środowiska.

Krajobraz minimalny II, fot. Paweł Opaliński

W rzeczywistości, większość prac z cyklu "Krajobraz minimalny" to fotografowane z bliskiej odległości fragmenty kamieni lub ziemi. Czasem sypiący się i podrapany tynk na ścianie, pojedyncza gałąź, lub kępka trawy, które imitują np. rozległą panoramę lasu. Być może nasza przyszłość to takie właśnie imitacje – namiastka i pretekst do wspominania krajobrazu naturalnego, który zanika w zastraszającym tempie.

Krajobraz minimalny II, fot. Paweł Opaliński

Jak pisał prof. Waldemar Jama w recenzji prac z pierwszej części cyklu:
"Sztukę często obarcza się obowiązkiem komunikowania się, wyrażania czegoś, interpretowania świata itd. Niektórzy twórcy szukają >>wielkich obrazów<<, autor zadowolił się codziennością pejzażu – szeroko pojętego, gdzie nie ma upiększania rzeczywistości, gdyż jak pisał H. Stażewski:

>>Świat stworzony przez wyobraźnię, albo przez proces myślenia może być dla nas bardziej realny od świata postrzeganego jako rzeczywisty.<<

Aby uzyskać jednorodność formalną, autor szuka form najprostszych, nie mitycznej Arkadii. Dla oglądającego wystawę może być to zapis >>przemienności form roślinnych’<< jak zauważa autor. Odbiór jednostkowy może być jednak różny. A może obcujemy z imitacją rzeczywistości obserwując jej stwarzanie?."

Krajobraz minimalny II, fot. Paweł Opaliński

Do dokonań innego z polskich konstruktywistów odwoływał się w recenzji prac z serii "Krajobraz minimalny" Krzysztof Jurecki, pisząc:
"Cały cykl przeniknięty jest trudną do określenia atmosferą duchową, raczej destrukcyjną niż optymistyczną, choć mogącą być czystą imaginacją racjonalnego umysłu, jaki według mnie reprezentuje artysta. Tak, jak to działo się w realizacjach pejzażu młodopolskiego na przełomie XIX/XX wieku, czy jeszcze bardziej w studiach nad pejzażem Władysława Strzemińskiego, dla którego krajobraz był pretekstem do ujawniania swych najbardziej generalnych przemyśleń na temat fizjologii widzenia."


Paweł Opaliński – kielczanin, absolwent Wydziału Grafiki i Malarstwa ASP w Łodzi. Doktorat w łódzkiej ASP w 2011 roku, habilitacja w ASP w Warszawie w 2017 roku. Autor kampanii reklamowych i projektów graficznych – w tym: kilkunastu layoutów prasowych, wielu logotypów i okładek książkowych; ilustrator i fotografik. Członek ZPAF od 2008 roku, za twórczość fotograficzną otrzymał szereg nagród i wyróżnień, w tym: dziesięciokrotnie wyróżnienia honorowe International Photo Awards / The Best Photographer of the year / USA, wyróżnienia Monochrome Awards / Wielka Brytania i Paris Photography Prize / Francja, dwukrotnie Grand Prix Międzynarodowego Konkursu Fotograficznego "Krajobraz Górski" / Polska, Grand Prix Biennale Fotografii Górskiej / Polska, Grand Prix Cyberfoto / Polska oraz Złotą Plakietę Ministra Kultury i Sztuki i dwukrotnie Nagrodę Tatrzańskiego Parku Narodowego za popularyzację piękna tatrzańskich krajobrazów.
Twórczość projektową i fotograficzną dzieli z pracą dydaktyczną. Adiunkt Europejskiego Wydziału Sztuk AFIB Vistula w Warszawie, wykładowca Instytutu Sztuk Pięknych UJK w Kielcach. W latach 2011–2014 pełnił funkcje wiceprezesa Zarządu Okręgu Świętokrzyskiego Związku Polskich Artystów Fotografików w Kielcach i członka Rady Artystycznej ZPAF w Warszawie.

Więcej informacji: www.zpaf.pl

Zobacz także:
Wystawa "Pół cieniem, pół serio" autorstwa Waldemara Siatki
Wystawa Leszka Żurka "Lutry. Dokument wyobrażony"
Wystawa "Mistyczne Indie"
National Geographic Photo Ark – największa wystawa zagrożonych gatunków
Wystawa ''Our World is Beautiful''
Wystawa fotografii ''RAW a blues''
Dwie wystawy w Galerii Bielskiej BWA
Stany skupienia wody w PAN Muzeum Ziemi w Warszawie
Bogdan Dziworski – f/5,6
Wystawa "Sportografia" Chrisa Niedenthala
Andreas Hürlimann "Skały i piaski – fotografie z siedmiu kontynentów"
Czarno-biały świat lat 60. w fotografii Ildefonsa Bańkowskiego
Wystawa "Akt" Andrzeja Kazimierza Wróblewskiego
Wystawa "Bonjour Paris" Ignacego Cembrzyńskiego
Wystawa "Złote Tarasy z cyklu Pasaże" Jowity Bogny Mormul