Wystawa w Wojewódzkiej Bibliotece Publicznej w Poznaniu posiada charakter retrospektywny. Złożyły się na nią wyselekcjonowane przez autorkę zdjęcia, ukazujące podstawowe wątki jej bogatej twórczości. Całość ekspozycji dopełnia zrealizowany wraz z Ewą Łyczywek-Pałką projekt pt. "Album rodzinny. Ci, którzy odeszli", będący skonstruowaną z dokumentów i archiwalnych fotografii opowieścią o historii rodziny Łyczywków.

Album Rodzinny - Franciszek Brodniewicz

Biografia Krystyny Łyczywek zaświadcza o wręcz niespotykanej determinacji w działalności na rzecz rozwoju polskiego środowiska fotograficznego. Artystka urodziła się w przedwojennym Poznaniu, gdzie ukończyła filologię romańską na Uniwersytecie Poznańskim. Swoje życie zawodowe związała jednak ze Szczecinem, do którego przeniosła się w 1945 roku, tam też rozpoczęła swoją karierę fotografa i animatora życia artystycznego. Była współzałożycielką, w 1953 roku, szczecińskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Fotograficznego. W latach 1964-1975 była wiceprezesem Federacji Amatorskich Stowarzyszeń Fotograficznych w Polsce, a od 1977 do 2002 roku prezesem delegatury szczecińskiej Związku Polskich Artystów Fotografików. Równolegle w okresie od 1970 do 2008 roku była polskim delegatem na kongresy FIAP (Międzynarodowej Federacji Sztuki Fotograficznej).

Odbicia - Paryż 2006, fot. Krystyna Łyczywek

W owym czasie inicjowała liczne konferencje i spotkania o fotografii. Wśród nich szczególną rolę odgrywały, organizowane w latach 80., szczecińskie sympozja dotyczące problematyki fotografii artystycznej na Ziemiach Odzyskanych. Redagowane przez Łyczywek pokonferencyjne materiały stanowiły istotny wkład w badania nad historią fotografii polskiej. Dodatkowo należy podkreślić aktywność publicystyczną artystki i fakt, że w czasach PRL-u jej teksty dotyczące fotografii zachodnioeuropejskiej były nieocenionym źródłem informacji dla oddzielonego żelazną kurtyną środowiska fotograficznego. Do jej osiągnięć należy również zaliczyć działalność kuratorską, w tym organizowane w latach 90. wystawy pt. „Polska fotografia w Świecie”, prezentujące dorobek polskich fotografów żyjących poza granicami kraju. Już ta garść przytoczonych faktów stawia ją w rzędzie najbardziej zasłużonych organizatorów polskiego życia fotograficznego po 1945 roku.

Harris Clive Uzdrowiciel - Szczecin 1978, fot. Krystyna Łyczywek

Krystyna Łyczywek jest również aktywną fotografką, a jej twórczość jest związana z francuską fotografią humanistyczną. Związek ten znajduje potwierdzenie w jej tekstach publicystycznych, nakierowanych w dużej mierze na promocję tej stylistyki.

Ręce - Zakopane 1969 (cykl), fot. Krystyna Łyczywek

Od roku 1961 artystka wielokrotnie podróżowała do Francji, gdzie poznała dużą część środowiska fotografów związanych z reportażem humanistycznym, czego wymownym śladem są liczne wywiady opublikowane w cyklu książek pt. „Rozmowy o fotografii”. W wielu jej zdjęciach z tamtego okresu pojawia się typowa dla fotografii humanistycznej idea solidaryzmu społecznego, a także uwidacznia się metoda pracy, którą celnie opisał Marian Schmidt: „Fotografia humanistyczna powstaje przede wszystkim podczas "bezcelowego włóczenia" się po ulicach, zakątkach, parkach, wsiach, kiedy fotograf kieruje obiektyw na człowieka i jego życie codzienne (…) – starając się respektować jego godność”. W fotografii humanistycznej – jak pisał André Rouillé – dochodziło niejednokrotnie do osobliwej transformacji rzeczywistości, gdyż zdjęcia „…przeobrażały postaci wzięte z życia codziennego w bohaterów, a ze scen najbardziej przyziemnych tworzyły epopeję”. Łyczywek od końca lat 60. zaczęła również wykonywać serie zdjęć silnie nacechowanych problematyką społeczną, w obszarze jej zainteresowań pojawił się problem „Innego” – osób wykluczonych z „normalnego” życia. W zdjęciach poruszających ową kwestię z przenikliwością ukazywała codzienną heroiczną postawę osób niepełnosprawnych, czego świadectwem są dramatyczne fotografie przedstawiające ich ogromny wysiłek wywołany „zwykłymi” przechadzkami po mieście. Równie przejmujące są zdjęcia z cyklu pt. „Ręce”, wykonanego w 1972 roku, w którym nośnikiem indywidualizmu człowieka uczyniła dłonie. Eksponując ich zniszczoną i pooraną licznymi bruzdami powierzchnię, starała się w sposób metaforyczny odnieść do biografii bohaterek swoich zdjęć.

Niewidomy Rzeźbiarz - Ciechocinek 1970, fot. Krystyna Łyczywek

Fotografie człowieka stanowią podstawowy temat w twórczości fotograficznej Krystyny Łyczywek, drugim są przedstawienia miast. Pierwszą ważną realizacją w tym zakresie była dokumentacja zniszczeń wojennych Szczecina. Najczęściej w zdjęciach artystki architektura pełni rolę scenografii dla toczących się na jej tle scen z życia mieszkańców. Wiele uwagi poświęciła również ukazywaniu w ciasnych kadrach detali architektonicznych, czego przykładem są poetyckie zdjęcia odbić fragmentów budynków w szybach i kałużach. Warto zauważyć, że duża część zdjęć o tematyce miejskiej powstała podczas licznych wyjazdów artystki i stanowi rodzaj fotograficznego dziennika podróżnego. Na marginesie dodajmy, że ważnym obszarem jej działalności fotograficznej jest także, prowadzona z dużą konsekwencją, dokumentacja rozsianych po świecie śladów polskości.

Miasto: Poznań
Lokalizacja: Galeria WBPiCAK (Wojewódzka Biblioteka Publiczna i Centrum Animacji Kultury)
Ulica: Bolesława Prusa 3
Termin: 14.01.2011 – 10.02.2011
Godziny otwarcia: codziennie 7:00 – 18:00
Adres WWW: www.wbp.poznan.pl
Wernisaż: 13 stycznia o godz. 17:00

Zobacz także:
Wieczór konsultacyjny w Starej Galerii ZPAF
Kurs obsługi amatorskich lustrzanek Nikon
BZWBK Press Foto 2010 w Łodzi
Gorące fiesty w styczniowym numerze miesięcznika FotoGeA.com
Najszybszy CompactFlash o pojemności 128 GB
Trwa nabór do Sekcji ShowOFF 2011
Nowy firmware dla Pentaxa 645D, K-5 i K-r
Martwa natura w cyklu fotografii "Gadające głowy"
Warsztaty fotograficzne w Indiach z Jakubem Śliwą
Nowy gatunek kompaktu - ultrajasny, wysokiej jakości aparat Olympus XZ-1
Olympus PEN - to już system...
Olympus PEN E-PL1 – na co dzień i w podróży