Makrofotografie Pawła Maciaka z cyklu "Energia (to co jem)" stanowią próbę ukazania swoiście pojętej "wewnętrznej egzystencji" pokarmów, które spożywamy na co dzień. Duże powiększenia, zbliżenia cieczy z zawieszonymi w niej oczkami tłuszczu, pochodzącego z zupy, jednocześnie uwiarygodniają i odrealniają pozornie jasno określoną obserwację wycinka zbanalizowanej rzeczywistości. Ukonkretniają poprzez wnikliwą koncentrację na badanym przedmiocie, zrywają zaś nici powiązań ze zbyt łatwo dającą się unaocznić oczywistością, dzięki wyabstrahowaniu elementów przedstawianych z całości obrazowania. Paradoksalnie więc uzyskanym efektem końcowym jest otrzymanie fotografii na wskroś realistycznej, żeby nie powiedzieć dokumentalnej, której treść pozostaje enigmatyczna, nierozszyfrowywalna bez znajomości klucza interpretacyjnego – świadomości tego, co jest na niej zobrazowane. Szukając najwłaściwszej drogi dotarcia do innego wymiaru prawdy otaczających nas zjawisk artysta – w pewnym sensie dość irracjonalnie – dryfuje w tajemnicze rejony abstrakcji. Fragmentarycznie i w dużym zbliżeniu uchwycone partie pożywienia przestają być czytelne i łatwo rozpoznawalne. Fotografie posiadają niezbywalnie plastyczny, wręcz malarski walor kreowania niezwykłych struktur, bogatych w zdynamizowane, reliefowe płaszczyzny "kosmicznych pejzaży". Fragment kości wystającej ponad spienioną powierzchnię cieczy przywodzi na myśl widok skały omywanej falami wzburzonego morza. Twórca zdaje się być zafascynowany odkrywaniem estetycznych możliwości tkwiących w materialności kawałków mięsa czy ciężkiej, zawiesistej konsystencji zupy – z pieczołowitością ukazuje detale, fantazyjne wzory z drobin tłuszczu utworzone na powierzchni, tektonikę i fakturę poszczególnych substancji. Z drugiej strony zdjęcia są w niezwykły sposób "cielesne", buzują skumulowaną wewnętrzną energią metabolicznej przemiany, dosadnie zaznaczają swoją fizyczną czy fizjologiczną wręcz obecność, rozbijającą martwą płaskość fotografii. Budzą skojarzenia z medycznymi ilustracjami – eksploracjami dotąd do końca niepoznanych, fascynujących zakamarków organizmu ludzkiego. Przywracają utraconą jedność człowieka i przyrody, ukazując jego biologiczność jako jeden z przejawów jej demiurgicznej działalności.

Fotografia z wystawy ''Energia w obrazach'', fot. Paweł Maciak.

Najnowsza seria zdjęć zatytułowana "Energia w obrazach" pod względem formalnym znacząco odbiega od poprzedniej. Maciak ponownie kieruje obiektyw aparatu na składniki pożywienia, czyniąc z nich głównych bohaterów swoich fotograficznych opowieści. Tym razem jednak możemy dokładnie przyjrzeć się i odgadnąć "tożsamość" danego produktu – powiększenia nie utrudniają pojęciowej identyfikacji. W ujęciu kompozycji obrazu uwidacznia się analogiczne do metody kubistycznego odwzorowywania rzeczywistości przejście od podejścia analitycznego do syntetycznego: od rozproszenia spójnej całości na coraz drobniejsze elementy do przywrócenia na nowo jej jednolitej, autonomicznej konstrukcji. Artysta starał się oddać indywidualny charakter każdego z pokazywanych obiektów, celowo izolując je, wyodrębniając na każdej fotografii jako byt samodzielny oraz poddając wnikliwemu detalicznemu oglądowi. Twórca portretuje więc te poszczególne manifestacje biosfery tak, jakby miał do czynienia z ludzkim modelem – w obliczu uniwersalności powtarzających się form i określonych struktur (tak jak w przypadku normatywności występowania oczu, ust, nosa czy uszu u człowieka) usiłuje odnaleźć walor oryginalności i niepowtarzalności danej egzemplifikacji Natury. Nie są to jednak wizerunki cieszące wzrok przyjemnymi wizualnymi doznaniami, idyllicznymi zestawieniami struktur i kolorów. Ich estetyczna wartość kryje się właśnie paradoksalnie w podkreślaniu defektów i surowości tkanki fotografowanych przedmiotów. Jest to więc rodzaj zdeprecjonowanego piękna czerpiącego ze specyficznej, turpistycznej wrażliwości. Te, jak i wcześniejsze cykle fotograficzne Maciaka, bytują więc w sferze pewnego określonego tabu, ich biologiczna intymność budzi momentami zażenowanie, dając nam pozór uczestniczenia w jakimś niemoralnym (bo dotykającym najgłębszych poziomów cielesności z całym jej fizjologicznym rozpasaniem), hermetycznym rytuale płodności. Lepkość wodnistej zupy, wilgotna, lśniąca i obślizgła konsystencja tłuszczów czy mięsnych tkanek, mięsistość owoców zanurzonych w cieście, a także spękana i uszkodzona powierzchnia wuzetki niczym poorana zmarszczkami skóra starego człowieka, niosą w sobie niepokojące uczucie zagrożenia i narastającego braku komfortu. Twory te, wykrojone z płaszczyzny fotografii dramatycznym, kontrastowym światłem, dodatkowo pogłębiają stan czujnej uwagi. Prace Pawła Maciaka dostarczają perwersyjnej zmysłowej przyjemności, którą niewielki krok dzieli od masochistycznego wzrokowego samoudręczenia.
Paweł Maciak – ur. 1969 r., fotograf, także malarz i grafik, twórca wideo. Okazjonalnie muzyk – realizuje autorski projekt pn. Katastrofa. Absolwent Wydziału Grafiki i Malarstwa łódzkiej PWSSP (obecnie ASP). W 1996 roku zdobył dyplom z wyróżnieniem w pracowni drzeworytu prof. A. Bartczaka.
Studiował także fotografię, malarstwo i typografię.

Wystawy indywidualne:
2004 – "Zwyczajne Piękno" – Galeria Opus, Łódź.
2003 – "Przemiana Materii" – Mała Galeria ZPAF/CSW, Warszawa.
2002 – "Pierwsza miłość" – Galeria Manhattan, Łódź.
2000 – "Szczere Pole" – Mózg, Bydgoszcz.
2000 – "Odmiana przez osoby" – Mózg, Bydgoszcz.
2000 – "54 zdjęcia" – Forum Fabricum, Łódź.
1999 – "Odmiana przez osoby" – Forum Fabricum, Łódź.
1998 – "Gęby" – Pub „Łódź Kaliska”, Łódź.
1997 – "Proszę się nie wyrażać" – Galeria ŁTF, Łódź.

Wystawy zbiorowe, prezentacje:
2006 – Łódź Biennale – "Mentality" – Łódź Art Center, Łódź.
2006 – "Sztuka Przetrwania" – (Marek Domański, Paweł Hajncel, Paweł Maciak, Magdalena Moskwa, Zbigniew Nowicki), Galeria Willa, Łódź.
2006 – V Międzynarodowy Festiwal Fotografii w Łodzi – wystawy towarzyszące, Galeria Patio Centrum Sztuki WSHE, oraz Księgarnia Mała Litera, Łódź.
2006 – Krakowska "Dekada" pod patronatem MHF – Klub "Lokator", Kraków.
2005 – IV Międzynarodowy Festiwal Fotografii w Łodzi – Program Otwarty.
2004 – Miesiąc Fotografii w Krakowie – Klub Oko Cafe, księgarnia "f5", Kraków.
2002 – X Międzynarodowy Festiwal Sztuki Operatorów Zdjęć Filmowych Camerimage – wystawa towarzysząca, klub festiwalowy, Hotel Centrum, Łódź.
2002 – I Międzynarodowy Festiwal Fotografii w Łodzi – Kino Cytryna, Łódź.
2001 – "Fotografia bez przeszłości – 4 z 12-tu" – Galeria /Studio Gierałtowskiego, Warszawa.
2001 – "Fotografia bez przeszłości" – Muzeum Historii Fotografii, Kraków.
1999 – "International Young Baltic Art." – ARTLINK / SOTHEBY'S - Berlin, Rostok.
1999 – "Poza planem" – ASP – Galeria Manhattan, Łódź.
1997 – "Grafika roku" – Galeria ASP w Krakowie.
1997 – "Lwowska Akademia Sztuk – ASP w Łodzi" – Galeria ASP w Łodzi.
1997 – "Ja" – Galeria MHMŁ, Łódź.
1996 – wystawa zbiorowa studentów łódzkiej PWSSP - Galeria "Xylolit", Łódź.
1995 – wystawa prac nagrodzonych w XII Konkursie im. Władysława Strzemińskiego PWSSP w Łodzi.
1992 – "Hieronim znowu zwariował" – malarstwo i performance (Paweł Maciak, Piotr Malinowski, Cezarym Marasiński) - Galeria "Forum", ŚDK Saturn, Łódź.

Miasto: Łódź
Lokalizacja: Łódzki Dom Kultury, Galeria FF
Ulica: Traugutta 18
Wernisaż: 04.01.2008, godz. 18:00–20:00
Termin: 04–25.01.2008, godz. 14:00–18:00 (wtorek–sobota)
Adres WWW: www.galeriaff.eu