Wyróżnienia
Kolejne wyróżnienie przypadło Marcie Wapiennik. Jej gra z iluzją realności świadczy o tym, że na ASP w Krakowie ten problem w zakresie grafiki jest dobrze nauczany, co potwierdzają inne prace artystów z tej uczelni, także z poprzednich edycji Cyberfoto. Łączenie kilku realności wraz z zastosowanym malarskim iluzjonizmem wywołuje ciekawe obrazowanie w zakresie zderzenia i jednoczesnej unifikacji form. A fotografia tym razem, paradoksalnie, uwiarygodnia realność obrazu. Tego typu twórczość łatwo przenieść do kategorii grafiki, malarstwa i instalacji, z czego autorka doskonale zdaje sobie sprawę.

fot. Marta Wapiennik

Katerina Mistal ze Sztokholmu po raz drugi zdobyła wyróżnienie za prace ukazujące teoretycznie banalny temat, jakim jest lód. Zwielokrotniony motyw martwej materii nabrał tu niezwykłego wyrazu, zarówno o cechach malarskich (tradycja informel), jak i rzeźbiarskich. Ta konsekwentna praca Mistal, na uboczu jej głównych zainteresowań, poświadcza o intermedialnych zdolnościach autorki, które pozwalają zwykły motyw lodu zmienić w intrygujący obraz pulsujący energią, dodatkowo wolny od kategorii kiczu czy banalności.

fot. Katerina Mistal

Ostatnie wyróżnienie jury przyznało Agnieszce Tomiczek za trzy prace czarno-białe, w których istotny jest brak koloru, mogącego rozbijać i oddalać od realności zdegradowanej architektury. Pojawiają się w tym melancholijnych obrazach skryte kadry filmowe lub nawet obrazy malarskie. Umiejętnie podkreślony został walor i aura dawnej kultury z czasów Waltera Benjamina, Eugène’a Atgeta i Bruno Schulza, do którego twórczości, czy bardziej atmosfery duchowej, stara się nawiązać artystka.

fot. Agnieszka Tomiczek

Inni. Niekoniecznie przegrani
W tym interesującym ze względu na dużą ilość ważnych prac konkursie do wyróżnień pretendowały także inne prace. Wymienię niektóre z nich: dwie serie Małgorzaty Kozakowskiej na temat kategorii sztucznego piękna i jego iluzji oraz realizacje Dominiki Koszowskiej z cyklu Kwiat podejmujące problem tego, czym może być mandala, jako wyobrażenie o działaniu duchowym i z czego może się ona składać? Ten temat, znany od lat 90. z twórczości Konrada Kuzyszyna i obecnej zdecydowanie seksualnej Maurycego Gomulickiego, zyskał tu interesujące spełnienie w trzech montażach.
Naszą uwagę zwróciła poetycka, choć nie do końca określona seria Anny Koli Pejzaż (nie)dokończony, w której, jak w fotografiach Stanisława Wosia, zawarta jest religijna tajemnica natury. Podobały się także trzy prace Anny Puszczewicz z ich jakże innym plakatowym odrealnieniem, przypominającym kadry z animacji filmowej (np. z klasycznego już Sin City, 2005). Ciekawym odwołaniem do idei archiwum fotografii dawnej, w tym do różnie interpretowanego erotyzmu, były trzy prace Puliny Stasik (Vanity), ze świadomie zastosowaną strategią perwersyjnego fotokolażu.

Jaka realność?
W fotografii, jeśli ma ona pełnić ważną rolę, jako forma sztuki (tradycja myślenia religijnego i świata, jako potencjalnych czy spełnionych wartości), czy przeciwnie po-sztuki (obnażanie iluzji ponowoczesnego świata, w tym człowieka i jego humanistycznych ideałów) powinna zawarta być realność lub nawet jej fragmenty, albo strzępy. To właśnie one poświadczają o potencjalnej ważności wydarzenia, osoby, czy ukazywanej historii. Realność, nawet fragmentarycznie stosowana, jest „prawdą fotografii”. Często jednak nieuświadomioną lub zasłoniętą przez jej inne wyróżniki.

Strona organizatora: www.rok.czestochowa.pl

Zobacz także:
Zbigniew Podsiadło i Dominika Dzierżymirska-Podpłomyk - wystawa fotografii pt. "Mistrz i uczeń"
Creative Roadshow 2014 – praktycznie o warsztacie fotografa
Najlepsze zdjęcia sezonu narciarskiego 2013/2014 TAURON Bachleda Ski
Tatrzańska Atlantyda – ekskluzywny album Piotra Mazika
"24 części"– wernisaż wystawy Katarzyny Łaty-Wrony