Do wyboru, do koloru
Najpopularniejszym – i najbardziej urozmaiconym – rodzajem statywów są trójnogi. Tu, w zależności od solidności wykonania i przeznaczenia możemy spotkać zarówno filigranowe modele o udźwigu kilograma (w sam raz na zaawansowany kompakt lub lekką lustrzankę z tanim obiektywem) op studyjne potwory o nośności 20 kg. Typowy trójnóg składa się z kilku elementów: rozkładanych nóg, kolumny i głowicy. Lżejsze i mniejsze modele mają najczęściej niewymienną, zintegrowaną głowicę, te średniej klasy mają głowicę wymienną, modele przeznaczone do poważniejszych zastosowań są sprzedawane w ogóle bez głowicy, którą należy dokupić osobno. Po złożeniu, mają długość kilkudziesięciu centymetrów, co pozwala przypiąć je np. do plecaka fotograficznego.

Typowy trójnóg ma po złożeniu długość kilkudziesięciu centymetrów.

Drugą kategorią są statywy stołowe. Ze względu na niewielką wysokość (kilkanaście, najwyżej kilkadziesiąt centymetrów) w trakcie fotografowania musimy ustawić je na jakimś podwyższeniu: stole, murku czy barierce. Świetnie sprawdzają się z małymi aparatami kompaktowymi, ich zalety to niewielkie waga i rozmiary (zwykle zmieszczą się w kieszeni).

Mały statyw stołowy po złożeniu zmieści się nawet w kieszeni.

Jednonogi, czyli monopody to swoiste podpórki. Składają się z pojedynczej nogi, niekiedy zakończonej głowicą, na której wspieramy aparat. Nie pozwalają go całkowicie unieruchomić, jednak znakomicie ułatwiają fotografowanie przy dłuższych ogniskowych. Są przy tym znacznie lżejsze od klasycznych trójnogów i zajmują mniej miejsca, łatwiej zatem zabrać go na pieszą wędrówkę.

Monopod to urządzdenie szalenie proste, a przy tym bardzo poręczne.

Kolejną grupą są statywy specjalne. W ten sposób określić można wszelkie uchwyty, imadełka i przyssawki pozwalające przymocować aparat do najróżniejszych przedmiotów – od samochodowej szyby po szyjkę od butelki.

Ten statyw-przyssawkę można przymocować np. na dachu samochodu lub do szyby akwarium.

Statywy kolumnowe są stosowane wyłącznie w studiach fotograficznych. Mają postać solidnej, metalowej kolumny umieszczonej na masywnej podstawie (zwykle wyposażonej w kółka). Do tej kolumny montowana jest poprzeczka, na której umieszczany jest aparat. Są one bardzo ciężkie, niezwykle stabilne i bardzo drogie oraz całkowicie nieprzydatne dla amatora.

Studyjne statywy kolumnowe ważą od kilkunastu do kilkudziesięciu kilogramów, i w praktyce amatorskiej są w zasadzie nieprzydatne.