Na tej wystawie Zbigniew Podsiadło wprowadzi odbiorców w nieznany, groźny i dziwny świat. Jest ona zupełnie niepodobna do ważnych w jego twórczości poprzednich realizacji „Prowincja” czy „Łemkowyna”. To były wystawy mieszczące się w nurcie dokumentu społecznego.

Odpoczynek, fot. Z. Podsiadło

– „Prowincja” była obrazem degradacji Polski małomiasteczkowej w czasach PRL-u, a oglądana obecnie pokazuje, że nic się niestety od tamtych czasów nie zmieniło. „Łemkowyna” natomiast to piękna, wzruszająca opowieść o mało znanym zakątku naszego kraju, którego mieszkańcy, pomimo trudnej historii, zdołali zachować odrębność kulturową, językową i religijną – wspomina Andrzej Baturo, fotograf, członek ZPAF.

Sandomierz, fot. Z. Podsiadło

Baturo opowiada, że wystawa „W Szarościach” nie jest retrospektywą w potocznym znaczeniu tego słowa. To nowe fotografie, inne myślenie. Nowa też forma, choć autor lubił i często używał obiektywu szerokokątnego, zawsze wypowiadał się tylko w czerni i bieli, a treść była w jego fotografii najważniejsza, podczas gdy strona formalna nie rzucała się w oczy.

Zdaniem fotografa teraz jest nieco inaczej. Chociaż Zbyszek Posiadło potrafi doskonale łączyć formę z treścią, to wyraźnie widać, że forma jest bardzo ważna, choć i tak pełni funkcję służebną w stosunku do treści.

Miasto, fot. Z. Podsiadło