Prawie dwieście pięćdziesiąt dzieł sygnowanych przez kilku bardzo znanych i kilkudziesięciu równie znakomitych, choć słabiej zapisanych w historii fotografów stanowi zaledwie część przebogatej spuścizny artystów polskich sięgających w swej twórczości po fotografię. Większość z nich to tradycyjne, czarno-białe zdjęcia, ale zarówno one, jak i filmy czy instalacje fotograficzne nie zostały tym razem wybrane ze względu na tematykę, która zwykle jest kluczem do scenariusza wystawy fotograficznej. Mimo że znaleźć można tu chyba wszystkie wątki ikonograficzne obecne w sztuce i fotografii, takie jak akt, portret, scena rodzajowa czy martwa natura, nie one jednak je łączą.

Urzekająca paralaksa. Fotografia i jej obrazy

Mistrzowie przedwojenni i artyści najmłodszego pokolenia, piktorialiści i konceptualiści, zwolennicy racjonalizmu przedstawienia i surrealiści – wszyscy pojawili się na wystawie jako poszukujący fotograficznego obrazu doskonałego, czyli takiego, który w ocenie twórcy idealnie odpowiada jego wizji. Ów obraz, byt tajemniczy, niełatwy do zdefiniowania, jest bowiem nie tylko tym, co zamyka się w kadrze zdjęcia, nie tylko jego kompozycją. To również spojrzenie artysty, jego wizja rzeczywistości. Spotykają się w obrazie fotograficznym, który powstaje z nałożenia się na siebie spojrzenia obiektywu i wizji autora, z przyniesioną przez odbiorcę wiedzą i jego wyobrażeniem świata. Można rzec, że w pełni zasługuje na miano kreacji w każdym wymiarze.

Autorka i kuratorka wystawy - Ewa Hornowska - prezentuje fotografię artystyczną. Narracja ekspozycji skupia się na specyfice obrazowania w fotografii, na jej trzech immanentnych cechach – zależności od światła, od rzeczy widzialnej i od czasu.

Strefa, fot. M. Beksiński

Ekspozycja obejmuje trzy obszary zatytułowane (Ob)rysowanie światłem, Odcisk i powidok oraz Widzialna nierzeczywistość, a jej aranżacja pełni istotną funkcję wspomagającą narrację, przyjmując na siebie w pewnym stopniu ciężar komentarza środków wyrazu typowych dla sztuki fotografii, takich jak kadrowanie, deformacja, nieostrość. Pokazane na konkretnych przykładach, w których jedynym lub najważniejszym medium jest fotografia.

Poza klasycznymi fotografiami na wystawie znajdują się również dzieła, które w warstwie obrazowej lub na płaszczyźnie warsztatowej odwołują się do istoty fotografii. Wystawa uwypukla wpływ fotografii na sposoby postrzegania świata i jego wymiarów oraz uzależnienie percepcji od wszechobecności obrazów fotograficznych.

Organizator: Muzeum Narodowe w Poznaniu
Współorganizator: Muzeum Historii Fotografii w Krakowie
Kurator: Ewa Hornowska

Zobacz także:
Odwróceni
Inny świat Podsiadły
Kobieta z Małpą – Kaukaz w notatkach i fotografiach
Gisele Freud w MN w Krakowie
FotoArtFestival 2015
Cykl slajdów fotografii podróżniczej
Trwa wystawa "Remake"
Wystawa Albom.pl
Rozbitek na tratwie w obiektywie
Wystawa Prawa człowieka. Dostrzegam. Dziedzictwo"
Portret ze Świata. Fotografie Edwarda Grzegorza Funke
Wystawa Diany Lelonek
Tradycje wystawiennicze we Wrocławiu