Jednym z bardziej kontrowersyjnych posunięć Nikona w ostatnich latach było pozbawienie amatorskich modeli D40 oraz D40x sprzęgu mechanicznego napędu autofokusa (przez użytkowników zwanego pieszczotliwie "wiertarką" bądź śrubokrętem. Z jednej strony, zmusiło to ich nabywców do zaopatrzenia się w nowe obiektywy Nikona typu AF-S bądź AF-I (z wbudowanym, własnym napędem AF), z drugiej zaś pozbawiło ich dostępu do znacznej części oferty konkurencji, gdyż ta, z wyjątkiem Sigmy, nie miała do tej pory w swej ofercie obiektywów z elektrycznym napędem AF dla systemu Nikona.
W tej sytuacji pozostałym producentom (Tamron i Tokina) nie pozostało nic innego, jak opracować nowe wersje produkowanych szkieł; tym bardziej, iż jest raczej pewne że w przyszłości Nikon pozbawi sprzęgu AF wyżej pozycjonowane korpusy.
Pierwszy na ten krok zdecydował się Tamron, prezentując nową wersję doskonale znanego hiperzooma o potężnym przełożeniu optycznym 13,9x: AF18-250mm F/3.5-6.3 Di II. Nowa wersja, oznaczona symbolem A18N II, różni się od pierwowzoru jedynie innym napędem autofokusa: tradycyjna "wiertarka" zastąpiona została wbudowanym w obiektyw silniczkiem, zaczerpniętym zapewne z wersji przeznaczonej dla systemu Canona. Nie jest to zatem pierścieniowa konstrukcja ultradźwiękowa i nie ma co liczyć na funkcję FTM (Full Time Manual - ręczne przeostrzanie w dowolnym momencie). .

Strona producenta: www.tamron.co.jp

Zobacz także:
ZF-I, ZF-IR – Specjalistyczne obiektywy Zeissa dla systemu Nikona
Nowe obiektywy Voigtländera dla systemów Nikona i Pentaxa
Cztery nowe obiektywy Olympus ZUIKO DIGITAL
Canon 200 mm f/2L IS USM i Canon 800 mm f/5.6L IS USM – obiektywy nie tylko na olimpiadę
Sigma zaktualizowała katalog obiektywów
Oznaczenia obiektywów Tamron
Co znaczą magiczne symbole DX, VR, G, AI-S, czyli oznaczenia obiektywów Nikona?