Pierwsze wrażenie po wyjęciu kompaktu – Cyber-shot WX1 to dobrze wyglądające i świetnie zaprojektowane urządzenie. Frontowa część korpusu wykonana jest z metalu; do wyboru są trzy kolory obudowy: czarny, srebrny i złoty. Zwarta konstrukcja zaowocowała niewielkimi gabarytami, mniejszymi niż przeciętna w tej klasie (90,5 x 51,8 x 19,8 mm przy masie 149 g z akumulatorem i kartą pamięci). Mimo to aparat można nie tylko wygodnie trzymać, ale także obsługiwać jedną dłonią.
W komplecie otrzymujemy standardowy zestaw elementów: oprócz akumulatora i ładowarki do niego w pudełku znajdują się jeszcze pasek na nadgarstek, płyta CD z oprogramowaniem, instrukcja obsługi oraz uniwersalny kabel połączeniowy (USB i A/V).


W kwestii budowy zewnętrznej WX1 nie wyróżnia się specjalnie na tle konkurentów i można powiedzieć, że Sony wykorzystało klasyczny schemat. Dominującym elementem tylnej ścianki jest wyświetlacz LCD z automatyczną regulacją jasności o przekątnej 2,7 cala i rozdzielczości 230 tys. punktów. Wyboru trybu pracy dokonujemy pokrętłem, co znacząco podnosi komfort używania aparatu. Jedynym odstępstwem od standardu jest umieszczenie po prawej stronie spustu migawki przycisku do szybkiej aktywacji trybu seryjnego. Wszystkie klawisze pracują wzorowo, a opór stawiany przez pokrętło jest właściwie dobrany.
Urządzenie nie ma żadnych elementów na bokach – wyjątkiem jest ucho do mocowania paska. Tak więc gwintowi do statywu i pokrywie chroniącej akumulator i kartę pamięci (Memory Stick w odmianach Duo, PRO Duo, PRO Duo High Speed i PRO-HG Duo; dostępna jest także wewnętrzna, 11-megabajtowa pamięć) na spodzie urządzenia towarzyszy złącze uniwersalne. Niestety, nie zostało ono niczym osłonięte, więc łatwo je zabrudzić.

Exmor R – matryca inna niż wszystkie
Najważniejszym wyróżnikiem modelu Cyber-shot WX1 jest zastosowana w nim matryca CMOS o rozdzielczości 10,2 magapiksela i czułości regulowanej od 160 do 3200 ISO. Nie dość, że do aparatów kompaktowych bardzo rzadko trafiają sensory inne niż CCD, to jeszcze odmiana zastosowana przez Sony odbiega od standardowych rozwiązań. Matryca Exmor R jest bowiem typem określanym jako back-illuminated, czyli podświetlanym od tyłu. Różnica w budowie między klasyczną wersją CMOS (front-illuminated, czyli z podświetleniem od przodu) a Exmor R polega na tym, że w nowszej odmianie fotodiody zostały umieszczone tuż za filtrem barwnym, a przed resztą elementów elektronicznych całego urządzenia. Nazwa mówiąca o podświetleniu tylnym wydaje się myląca, ale z punktu widzenia elektronicznego jest jak najbardziej poprawna, bowiem fotodiody są elementami wytwarzanymi w najgłębszej warstwie struktury półprzewodnikowej.


W ten sposób praktycznie zlikwidowano zjawisko częściowego odbijania się i uginania światła od metalowych elementów w strukturze półprzewodnikowej oraz zwiększono jednocześnie ilość światła docierającego do fotodiod. Przy bardzo niewielkich rozmiarach pojedynczych komórek światłoczułych (mówimy o matrycach, których fizyczne rozmiary wynoszą 1/2,4 cala) ma to w praktyce duże znaczenie.
Sony udało się wytworzyć matryce podświetlane od tyłu, które w porównaniu z klasycznymi (przy tej samej wielkości pojedynczego piksela 1,75 mikrometra kwadratowego) mają odstęp sygnał/szum większy aż o 8 dB i czułość większą o 6 dB, czyli dwukrotnie większą! Udało się przy tym także zmniejszyć szumy i prąd ciemny (w trudnych warunkach oświetleniowych szumy są niższe o 2 dB), a także zredukować liczbę wadliwych pikseli.
Sensory Exmor R po raz pierwszy zostały użyte w kamerach wideo, które swoją premierę miały na początku 2009 roku, ale Sony od razu zapowiedziało, że będzie je stosować także w aparatach fotograficznych. Potwierdzeniem tego jest omawiany właśnie model Cyber-shot WX1, a także – zaprezentowany w tym samym czasie – TX1.

Szeroki kąt, duża jasność
Drugim poważnym atutem tego modelu jest zastosowana w nim optyka. WX1 został wyposażony w stabilizowany optycznie Sony G o ogniskowej zmiennej w zakresie od 24 do 120 mm (wartości ekwiwalentne dla małego obrazka). Dysponując tak szerokim kątem, aparat mocno wyróżnia się na tle konkurencji. Podobnie ma się sprawa z otworem względnym, który w podanym zakresie ogniskowych zmienia się w przedziale f/2.4–5.9. Tak jasny obiektyw to także rzadka rzecz w kompaktach. Zastosowane szkło zapewnia ostrzenie w odległości 50 cm w trybie normalnym i w pięciu centymetrach w trybie makro. Czas naświetlania jest dobierany przez aparat całkowicie automatycznie i może przyjmować wartości od 1/1600 do 2 s.


Producent przewidział zapis zdjęć wyłącznie w formacie JPEG. Maksymalna rozdzielczość fotografii to 3648 x 2736 pikseli i jest to jedna z siedmiu dostępnych wielkości. Wybór jest także w kwestii proporcji boków: można skorzystać nie tylko z kadrów 4:3, ale także 16:9 i 3:2.
Jak na kompakt przystało, WX1 może nam posłużyć także jako prosta kamera, która potrafi rejestrować filmy ze stereofonicznym dźwiękiem z prędkością 30 klatek na sekundę. Do wyboru są dwie rozdzielczości zapisu: 1280 x 720 (w dwóch jakościach obrazu) lub 640 x 480 pikseli.