CF i SD w jednym stały… korpusie
Zupełną nowością w D300s jest drugie gniazdo kart pamięci. Co prawda pełnoklatkowe D3 i D3X również miały dwa sloty, ale oba obsługiwały karty typu CF, tymczasem w D300s drugie gniazdo przeznaczone jest na karty typu SD/SDHC. Nie chcę wyrokować, czy to rozwiązanie jest lepsze – oba będą miały zdecydowanych przeciwników jak i zwolenników. Warto natomiast zauważyć, że producent deklaruje obsługę nośników SDHC do 32 GB (przynajmniej dla kart Panasonica i Toshiby), podczas gdy dla kart CF jest to "jedynie" 16 GB.

Można wybrać sposób, w jaki zapełniane będą obie karty pamięci.

Gdy oba gniazda są obsadzone kartami, mogą działać w trzech trybach:
Przepełnienie – zdjęcia zapisywane są najpierw na pierwszej karcie, a po jej przepełnieniu na drugiej,
kopia zapasowa – zdjęcia zapisywane są równocześnie na obu kartach, co zabezpiecza nas przed ich utratą w razie uszkodzenia nośnika,
RAW i JPEG oddzielnie – zdjęcia w formacie RAW (NEF) zapisywane są na pierwszej karcie, a ich odpowiedniki w JPEG-ach na drugiej.
Oczywiście można zadeklarować, która z kart jest pierwszą, a która drugą. Funkcje, które pozwalają zapisać ustawienia aparatu oraz profile przetwarzania obrazu zawsze działają na karcie pierwszej.
Jak już wspomniałem, zmieniła się konstrukcja pokrywy kryjącej gniazda kart pamięci. Jej odblokowanie następuje poprzez jej przesunięcie względem aparatu. Trudno wyrokować, czy takie rozwiązanie zapewnia większą szczelność od starego, w każdym razie miejsce, w którym pokrywa styka się z korpusem aparatu jest wypełnione pianogumową uszczelką.

Podwojone gnizdo kart pamięci w D300s pozbawione zostało dźwigni odblokowującej otwarcie.

LiveView po liftingu
Sposób aktywowania podglądu LiveView to jedna z częściej krytykowanych cech D300, gdyż po wykonaniu zdjęcia w LiveView (w trybie Bez statywu) lustro powraca do pozycji roboczej (opuszczonej), a powrót do podglądu ekranowego wymaga ponownego wciśnięcia spustu. W D300s (podobnie jak w D700) LiveView działa już "normalnie" i podgląd na ekranie uzyskujemy niezwłocznie po wykonaniu zdjęcia. Kontrowersje budziła też konieczność włączania LiveView jako osobnego trybu wyzwalania migawki, gdyż utrudniało to korzystanie z funkcji takich samowyzwalacz czy zdjęcia seryjne (wymagało to włączania ich w menu aparatu). W D300s kadrowanie na żywo włączamy dedykowanym przyciskiem. Jest to również krok naprzód wobec D700, gdyż w nim włączanie podglądu na żywo można przypisać do jednego z trzech przycisków funkcyjnych.

Dedykowany przycisk włączający tryb LiveView znacznie ułatwia korzystanie z tej funkcji.

D700 w dalszym ciągu nie pokazuje symulacji rzeczywistej ekspozycji, zatem wykonane zdjęcie może się znacznie różnić od widocznego na podglądzie. Nie ma też możliwości skorzystania ze wstępnego podnoszenia lustra aktywowanego w "normalny" sposób. Jest to dziwne o tyle, że nie koliduje to już na pokrętle z włączeniem trybu LiveView. Tak czy inaczej, wstępne podnoszenie lustra dla LiveView włączamy tak samo, jak w D300, czyli Przybyła natomiast (podobnie jak w D700) możliwość nałożenia na wyświetlany obraz sztucznego horyzontu. Pozwala to na precyzyjne poziome ustawienie w osi wzdłużnej, co przyda się np. przy wykonywaniu zdjęć architektury czy panoramicznych. Szkoda, iż ów sztuczny horyzont nie pokazuje również odchyleń w drugiej osi, jednak to wymagałoby dodania drugiego czujnika – w obecnym rozwiązaniu wykorzystywany jest czujnik orientacji aparatu.

W trybie podglądu na żywo mamy do dyspozycji dwa rodzaje autofokusa.

Podobnie jak w D300, do dyspozycji mamy dwa tryby ustawiania ostrości. W trybie Bez statywu aparat korzysta z klasycznego, lustrzankowego systemu ustawiania ostrości, co oznacza, że po aktywacji autofokusa opuszczane jest lustro pomiarowe. W trybie Statyw wykorzystywany jest pomiar na bazie kontrastu, bazujący na analizie obrazu rejestrowanego w trybie LiveView. W D300 działał on bardzo powoli, w D300s jest pod tym względem zdecydowanie lepiej. Ustawianie ostrości jest zdecydowanie szybsze, również ze starszymi obiektywami z mechanicznym napędem AF.
W trybie statywowym, podobnie jak w D300, nie działa układ automatycznego ustalania ekspozycji – jako parametry wyjściowe przyjmowane są te ustalone przed włączeniem trybu LiveView. W trybie bez statywu pomiar ekspozycji dokonywany jest w momencie aktywacji autofokusa.