Budowa migawki szczelinowej
Migawka szczelinowa we współczesnym wydaniu umieszczona jest możliwie blisko płaszczyzny obrazowej aparatu (stąd jej angielska nazwa focal-plane shutter; w zasadzie odnosiu się ona do wszystkich migawek tam umiejscowionych, ale dziś umieszcza się w tym miejscu tylko migawki szczelinowe), a więc tuż przed błoną światłoczułą lub matrycą. Składa się ona z dwóch przysłon rozdzielonych szczeliną, przesuwających się przed płaszczyzną obrazową tak, że wpadające przez szczelinę światło naświetla zdjęcie. Czas ekspozycji regulowany jest szerokością szczeliny – im jest ona węższa, tym mniej światła dociera do filmu lub matrycy.

W migawce szczelinowej czas ekspozycji regulowany jest szerokością szczeliny ''wędrującej'' podczas naświetlania zdjęcia wzdłuż krawędzi kadru.

W starszych aparatach owe przysłony miały postać roletek z nieprzezroczystej tkaniny, a szczelina przesuwała się wzdłuż dłuższego boku kadru. W nowoczesnych konstrukcjach zbudowane są one z metalowych blaszek zwanych lamelkami, a szczelina pomiędzy nimi przesuwa się w pionie, wzdłuż krótszego boku klatki.
Przy dłuższych czasach ekspozycji (w starszych aparatach jest to 1/30 do 1/60 sekundy, w nowszych z metalową migawką 1/125 do 1/250 sekundy) szerokość szczeliny staje się równa szerokości klatki, dzięki czemu cała powierzchnia kadru naświetlana jest równocześnie. Przy takim czasie (lub dłuższym) możliwe jest skorzystanie z lampy błyskowej (jej błysk naświetli od razu całą klatkę), stąd też czas taki nazywany jest minimalnym czasem synchronizacji z lampą błyskową.

Nowoczesna migawka szczelinowa (tu pochodząca z aparatu Leica M8) zbudowana jest z metalowych (często tytanowych) lamelek przesuwających się wzdłuż krótszego boku kadru. Pozwala to na uzyskanie bardzo krótkich czasów ekspozycji.

Przy krótszym czasie ekspozycji błysk lampy naświetliłby jedynie wąski pasek kadru znajdujący się w danym momencie naprzeciw szczeliny migawki. Z tego powodu większość nowoczesnych aparatów po podłączeniu dedykowanej lampy błyskowej (lub włączeniu wbudowanej) nie pozwoli ustawić krótszego czasu ekspozycji.
Niewątpliwą zaletą migawek szczelinowych jest duży zakres czasów ekspozycji – te stosowane w profesjonalnych lustrzanka pozwalają uzyskać czas naświetlania 1/8000 s, w korpusach amatorskich normą jest najkrótszy czas ekspozycji rzędu 1/2000–1/4000 s.